Gramatyka
Międzysłowiański jest językiem naturalistycznym i bardzo dobrze zrozumiałym dla Słowian. W całości opiera się na formach wspólnych dla języków słowiańskich, a w przypadku braku form wspólnych na rozwiązaniach większościowych. Ma rodzaj gramatyczny, sześć przypadków plus opcjonalny wołacz, aspekt werbalny i pełną koniugację – rzeczy, które zna praktycznie każdy Słowianin. Ponadto zawiera również struktury, których nie ma w większości języków słowiańskich, ale których znajomość może być bardzo pomocna w zrozumieniu języków, które ich używają.
W porównaniu z naturalnymi językami słowiańskimi ten model gramatyczny jest nadal dość prosty i regularny. Wyjątki są rzadkie, a większość nieprawidłowości jest eliminowana środkami, jakie zapewniają same języki słowiańskie, bez wprowadzania sztuczności.
Ten model gramatyczny jest przeznaczony przede wszystkim do komunikacji między Słowianami różnych narodowości, ale oczywiście może być również używany przez nie-Słowian, którzy chcą móc komunikować się na poważniejszym poziomie. Nadaje się do kontaktów i publikacji, ale także jako środek do wglądu w naturę słowiańską.
📄️ Rzeczowniki
Deklinacja rzeczowników w języku międzysłowiańskim, z przykładami i wyjaśnieniami.
📄️ Przymiotniki
Fleksja
📄️ Zaimki
Zbadaj użycie, odmianę i przykłady zaimków w języku międzysłowiańskim. Zapoznaj się z zaimkami osobowymi, zwrotnymi, dzierżawczymi, wskazującymi, względnymi, pytającymi i nieokreślonymi.
📄️ Cyfry
Liczby główne \
📄️ Czasowniki
Aspekt dokonany i niedoskonały \
📄️ Przyimki
Spójniki \
📄️ Spójniki
Większość przyimków w Słowiańsku rządzi dopełniaczem. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku wszystkich przyimków, które powstały od rzeczowników, przymiotników lub przysłówków. W przypadku przyimków odnoszących się do miejsca i czasu jako wskazówkę można przyjąć, choć są wyjątki:
📄️ Składnia
Kolejność słów jest w zasadzie dowolna, ale preferowana (i najbardziej neutralna stylistycznie) kolejność słów to podmiot – czasownik – dopełnienie (SVO). Nie jest to obowiązkowe, ale należy pamiętać, że umieszczenie dopełnienia przed podmiotem nie pomoże w wyjaśnieniu znaczenia. Nie dotyczy to zdań, w których zaimek osobowy lub zaimekisv[kto] mają swoje własne formy biernika, więc znaczenie jest zawsze jasne.