Wymowa

Automatyczne tłumaczenie

Ten artykuł został przetłumaczony automatycznie i może zawierać błędy. Zapewnienie tłumaczenia w ponad dziesięciu językach to trudne zadanie i czekamy na Twoją pomoc. Skontaktuj się z nami na Discord, ​​jeśli chcesz pomóc nam poprawić jakość naszych tłumaczeń. Alternatywnie możesz zasugerować poprawki bezpośrednio przez GitHub.

Przegląd

Sposób wymawiania języków etnicznych zależy od ich rodzimych użytkowników. Dotyczy to również języka międzysłowiańskiego: chociaż nie jest to ani język etniczny, ani język, który ma służyć jako język standardowy dla Słowian, powinien być wygodny i znajomy w wymowie dla Słowian. Wszystkie słowiańskie akcenty są jednakowo poprawne: podobnie jak wymowa brytyjska, amerykańska i australijska są równie poprawne w języku angielskim, rosyjska wymowa języka intersłowiańskiego nie jest ani lepsza, ani gorsza od wymowy serbskiej czy polskiej. W rezultacie wymowa większości dźwięków (fonemów) jest zmienna, w zależności od narodowości mówiącego, a każda wymowa podana poniżej jest tylko przybliżeniem. Fakt, że wymowa jest dość swobodna, nie oznacza jednak, że dla każdego fonemu nie może być „idealnej” wymowy.

Wszystkie litery można wymawiać tak, jak wymawia się je w dowolnym alfabecie słowiańskim. W poniższej tabeli wyjątki podano w trzeciej kolumnie:

Łacinka	Cyrylica	MAF	Wymowa
A	А	ɑ ~ a	jak a w arbuz
B	Б	b	jak b w burak
C	Ц	t͡s	jak c w cytryna
Č	Ч	t͡ʃ ~ t͡ʂ	jak cz w czkawka
D	Д	d	jak d w dom
DŽ	ДЖ	d͡ʒ ~ d͡ʐ	jak dż w dżem
E	Е	ɛ ~ e	jak e w elf
Ě	Є	jɛ ~ je	jak je w jeść
F	Ф	f	jak f w fortepian
G	Г	g ~ ɦ	jak g w gra
H	Х	x	jak ch lub h w chusta
I	И	ɪ ~ i	jak i w Wiktoria
J	Ј	j	jak y w mysz
K	К	k	jak k w krąg
L	Л	l ~ ɫ	jako l w luksus
LJ	Љ	lʲ ~ ʎ	jak li w milioner
M	М	m	jak m w maks
N	Н	n	jak n w noc
NJ	Њ	nʲ ~ ɲ	jak ni w kolonia
O	О	ɔ ~ o	jak o w oko
P	П	p	jak p w ptak
R	Р	r	jak r w pl[radio]
S	С	s	jak s w sokół
Š	Ш	ʃ ~ ʂ	jak sz w szabla
T	Т	t	jak t w tartak
U	У	u	jak u w ukos
V	В	v ~ ʋ	jak v w walec
Y	Ы	i ~ ɨ	jak y w mysz
Z	З	z	jak z w zebra
Ž	Ж	ʒ ~ ʐ	jak ż w żuk

Uwagi:

1. W wymowie samogłosek występują pewne różnice w skali otwarte/zamknięte i przód/tył. Tylko u to zawsze u.
2. Aby uniknąć niewyraźności, należy unikać akanje (wymawianie nieakcentowanych samogłosek jako ɑ lub ə po rosyjsku).
3. Oprócz a e ě i o u y, samogłoską może być również litera r. Dzieje się tak, gdy pojawia się po spółgłosce i nie następuje po niej samogłoska, co daje tzw. sylabiczne r. Powinno się je wymawiać ze schwa przed nim (mniej więcej jak imię „Murphy”): trg tərg, cukr ʦukər.
4. Dla ułatwienia wymowy zawsze można wstawić schwa w niewygodnej grupie spółgłosek: jesm jɛsǝm, himn ximǝn, vedl vɛdǝl.
5. Osoby posługujące się językami takimi jak angielski i niemiecki powinny mieć świadomość, że należy unikać wszelkiego rodzaju aspiracji (jak w angielskim „wieprzowina” lub niemieckim „Tüte”).
6. Kiedy ě następuje po spółgłosce zębowej/zębodołowej (t d s z n l r), spółgłoskę tę wymawia się jako miękką (patrz fonologia). Po innych spółgłoskach wydaje taki sam dźwięk jak e, ale poprzedzony j: dělo brzmi jak ďelo, pěsok jak pjesok.
7. Spółgłoskę przed i można również wymawiać miękko, ale nie jest to obowiązkowe.
8. Podobnie, spółgłoska jest z natury miękka również przed j, chyba że ta spółgłoska jest częścią przedrostka: žitje wymawia się žiťje, ale w słowie odjehati d pozostaje twarde.
9. Z drugiej strony, choć prasłowiański fonem e zmiękcza poprzedzającą spółgłoskę w języku polskim i rosyjskim, to lepiej w tym przypadku zachować twardą wymowę.
10. Litera l to nieco szczególny przypadek. Przed a o u y, i na końcu sylaby brzmi jak „gruby” l w full. Przed e, ě i i jest raczej zgodne ze wzorcem wymowy lj: lev lʲɛv ~ ʎɛf itd.
11. Nie ma ścisłych zasad dotyczących ubezdźwięcznienia spółgłosek dźwięcznych na końcu wyrazu lub wymawiania spółgłosek bezdźwięcznych przed spółgłoskami dźwięcznymi. Każdy może użyć wymowy, z którą czuje się najlepiej. Zatem Bog bɔk i prosba prɔzbɑ są poprawne. Ogólnie rzecz biorąc, zaleca się jednak stosowanie wymowy, która jest jak najbardziej zbliżona do sposobu, w jaki jest pisana.

Rozszerzenia alfabetu etymologicznego

Oprócz standardowego alfabetu podanego powyżej, międzysłowiański alfabet łaciński ma również zestaw opcjonalnych znaków, które w zasadzie robią dwie rzeczy. Po pierwsze reprezentują one fonemy, które ewoluowały w różnych kierunkach w językach słowiańskich, po drugie nawiązują bezpośrednio do ich prasłowiańskiego pochodzenia. Na przykład samogłoska å w kråva „krowa” wskazuje, że słowo to pochodzi od prasłowiańskiego korva, które w języku polskim i łużyckim stało się krova, w wschodniosłowiańskim korova, a w wschodniosłowiańskim krava czeski, słowacki i południowosłowiański. Najbardziej skrajnym przypadkiem jest niewątpliwie đ (od prasłowiańskiego dj), które w różnych językach ewoluowało w d͡z, z, ʒ, ʒd, j, itd.

Znaki te należą do alfabetu etymologicznego. Nie używa się ich w zwykłym pisanym języku intersłowiańskim, tj. są pisane, ale bez znaków diakrytycznych (z wyjątkiem ć i đ, które są pisane odpowiednio č i dž) i oczywiście można je również wymawiać jako taki. Jednak można również spróbować „przeciętnej” wymowy, która bardziej odpowiada słowiańskiej większości. Na przykład w przypadku wspomnianego kråva oznaczałoby to dźwięk gdzieś pomiędzy a a o (w IPA: ɒ).

Łacinka	MAF	Wymowa
Å	ɑ ~ ɒ	jak o w mother
Ć	t͡ʃ ~ t͡ɕ	jak ć w jechać
D́	dʲ ~ ɟ	jak d w duke
Ð	d͡ʒ ~ d͡ʑ	jak j w jeep
Ė	ɛ ~ ǝ	jak e w better
Ę	jæ ~ jɛ	jak ya w yam
Ĺ	lʲ ~ ʎ	jak lj, zwykle przed j, n lub s
Ń	nʲ ~ ɲ	jak ń w koń
Ȯ	ə ~ ʌ	jak o w memory
Ŕ	rʲ ~ r̝	podniesiony tryl zębodołowy
Ś	sʲ ~ ɕ	jak ś w świnia
T́	tʲ ~ c	jak t w tube
Ų	o ~ ʊ	między ow w amerykańskim mow i ew w hew
Ź	zʲ ~ ʑ	jak ź w źrebie

Uwagi:

1. Szczególnie interesujący jest tutaj znak ę. Wymowa „twarda” ɛ jest charakterystyczna dla języka południowosłowiańskiego, ale w pozostałych językach jej wymowa waha się między ja, jɛ a jɔ̃. Zgodnie z zasadą większości, e powinno być wymawiane jako twarde ɛ, ale ę bardziej jak jæ. Oznacza to, że ę zachowuje się raczej jak ě niż e i podobnie jak ě może zmiękczyć poprzedzającą spółgłoskę.
2. Pomimo ogonka, ę i ų nie wymawia się jak samogłoski nosowe jak w języku polskim!
3. Miękkie spółgłoski t́ d́ ś ź ŕ (wymawiane twardo w południowosłowiańskim, częściowo także w czeskim i słowackim) są realizowane albo przez twardą spółgłoskę, po której następuje dźwięk podobny do j, albo przez zmiękczenie lub palatalizację.
4. Kiedy litera ŕ działa jako miękki odpowiednik sylabicznego r, może złagodzić poprzedzającą ją spółgłoskę lub mieć po niej j: mŕtvy mjǝrtvɪ.
5. Miękkich spółgłosek ľ i ń używa się do zapisu lj i nj przed j, co skutkuje pewnym przedłużeniem tego ostatniego, np. dělańje dʲɛɫanʲĭɛ.

Stres

Akcent jest dowolny. Jeśli jednak chcesz pozostać po bezpiecznej stronie, warto zastosować się do wskazówek:

• Kiedy słowo ma dwie sylaby, akcent pada na pierwszą sylabę.
• Kiedy słowo ma trzy sylaby, akcent pada na pierwszą lub drugą sylabę.
• Kiedy słowo ma cztery sylaby, akcent pada na drugą lub trzecią sylabę.
• Fleksja nie powinna wpływać na stres; jeśli przymiotnik běly wymawia się běly, dopełniacz należy wymawiać bělogo, a nie bělogo.
• Ogólnie rzecz biorąc, lepiej unikać akcentowania przedrostków, przyrostków, końcówek liter itp.

Uwaga ogólna

Jeśli chodzi o mówienie, zawsze trzeba pamiętać, że słuchacz prawdopodobnie nie zna języka międzysłowiańskiego, a nawet jeśli jest, to nie jest przyzwyczajony do słuchania tego języka. Za każdym razem, gdy używasz języka intersłowiańskiego w rozmowie, zawsze upewnij się, że osoba, z którą rozmawiasz, naprawdę cię rozumie. Mów powoli, utrzymuj kontakt wzrokowy, wyrażaj się jasno i zawsze bądź dobrym słuchaczem. W końcu komunikacja to nie tylko kwestia języka, równie ważna jest część niewerbalna.

To samo, a może nawet bardziej, dotyczy zwracania się do publiczności. Intersłowiański został skonstruowany tak, aby zmaksymalizować zrozumiałość, ale to nie znaczy, że każdy Słowianin może zrozumieć każde słowo. Słuchanie Interslavic polega na ciągłym wyszukiwaniu powiązań i konotacji, a kiedy ktoś usłyszy słowo, którego nie rozumie – co jest całkiem nieuniknione – istnieje prawdopodobieństwo, że zacznie się nad nim zastanawiać i przegapi resztę zdania. Konieczne jest, aby zawsze dawać słuchaczom tyle czasu, ile potrzeba na przetworzenie informacji, aby się przyswoiła. Nie mów więc szybko, mów wyraźnie, bierz głęboki oddech między zdaniami, używaj prozodii najlepiej jak potrafisz, i tak dalej...

Informacje prawne

This article has been republished with the permission of its original author, Jan van Steenbergen.